Beyaz, kırmızı, siyah ve yeşil renkleri bulunan karabiberin kökeni Hindistan’daki Malabar sahilleri olsa da Vietnam, Brezilya, Tayland, Sri Lanka, Filipinler ve Endonezya gibi tüm sıcak iklimlerde yetiştirilebilir.

Karabiber, kısa boylu bir ağaçtır. Meyveleri üzümsü, küçük, yuvarlak ve sapsızdır. Hasat edildikten sonra işlenme ve kurutulma şekline bağlı olarak farklı renkleri alır. Dünya baharat ticaretinin parasal değerinin yaklaşık %20’sini oluşturan karabiberin beyaz renkte olanları kabuğu olmayan cinstir. Öğütülmüş karabiberin ortalama olarak %70’i siyah, %30’u beyazdır. Ağaçta çok bekletildiği için rengi kırmızılaşan karabiber, Vietnam ve Brezilya gibi ülkelerde daha çok yetiştirilmektedir. Kırmızı karabiber, yüksek aromaya sahiptir. Özellikle et ve tavuk yemeklerinde tercih edilir.

Tane karabiber hava almayan teneke bir kutuda yıllarca saklanabilir ama toz halinin ömrü kısadır. Zamanla kokusunu ve lezzetini kaybeder.

Potasyum, kalsiyum, mangan, magnezyum, fosfor ve demir mineralleri açısından zengin olan karabiberde; A, K ve C vitaminleri de bulunur.

Karabiberin genzi yakan acı tadı piperin adı verilen bir bitki bileşiğinden kaynaklanır. Piperin çok güçlü bir antioksidandır.

Karabiber, M.Ö. 3000’li yıllardan bu yana ticari ürün olarak önem kazanmış; Hindistan’dan Arap tüccarlar tarafından Mısır ve Orta Doğu’ya, buradaki ülkelerden de Avrupa’ya yayılmıştır.